Interview met Klaasje

In november 2021 sprak Celien Moors van Het Laatste Nieuws uitgebreid met Klaasje over haar afscheid bij K3 en de plannen voor 2022 en verder.

Uit: HLN, 6 november 2021.

Tekst: Celien Moors.

Van symboliek gesproken: dag op dag zes jaar geleden zongen Marthe, Hanne en Klaasje voor 't eerst 10.000 luchtballonnen. Vandaag zet ‘de blonde’ haar laatste pasjes als K3'tje tijdens ‘Back to the 90's en Nillies’. Voor een volwassen publiek, is dat. “Dat doen we niet vaak, nee. Maar het dak zal eraf gaan, zeker wanneer de grote hits als ‘Heyah Mama’ en ‘Oya Lélé’ door het Sportpaleis galmen. De tranen, na onze laatste show in Groningen afgelopen zondag, zijn achter de rug. Nu knallen we nog één keer.” Welaan, dan.

Vanavond lukt je wel. Maar wat doe je zondag?

​

“Tja... (glimlacht schouderophalend). Hoe lang is het geleden dat ik nog eens een vrije zondag had? Het is ook wel een beetje de eerste dag van de rest van mijn leven, hè. Twee van mijn zussen studeren net af, dus houden we een familie-etentje in Rotterdam.”

En je zal nog even naar je Twitter-bio moeten gaan. Daar staat nog ‘K3'.

​

“Echt? Oei! Ik zit niet zo veel op Twitter. Nog maar recent wiste ik het op Instagram. Ik vond het maar gek om me nu nog zo te profileren, terwijl iemand anders binnenkort mijn plek inneemt.”

Wat voelde je, toen je vorig weekend van dat podium stapte?

​

“De dag was al zo emotioneel geweest. Fans en de crew bleven me maar overspoelen met cadeautjes, van brieven tot t-shirts. Telkens opnieuw schoot ik vol (lacht) en iedereen samen met mij. En dan is de show voorbij en besef je dat we dit nóóit meer met z’n drieën zouden doen. Al voelde ik ook een zekere opluchting. Niet alleen omdat we de ‘Dromentour’ afwerkten die door corona al een jaar was uitgesteld. Ook omdat ik mijn lichaam nu niet meer zo moet pushen zoals de laatste jaren.”

Je wilde de regie van je eigen leven opnieuw in handen nemen. Was het keurslijf zó strak?

​

“Ik heb dat toch zo ervaren, ja. Niet dat ik enorm rebels ben, ofzo. En natuurlijk is het logisch dat ik bij persoonlijke keuzes in overleg ging met mijn werkgever. Maar alles werd wel héél erg bekeken vanuit ‘het concept K3'. Deelnemen aan commerciële programma’s? Niet mogelijk. Iets met klassieke muziek doen (Klaasje studeerde aan het conservatorium en speelt dwarsfluit, red.)? Lastig, wanneer de sneltrein van shows, films en tv-programma’s vooruit dendert. Wat óók ontzettend leuk is, en waar ik dankbaar voor ben. Maar tijd voor jezelf is er niet.”

Daar werd wel op gehamerd, tijdens de zoektocht in 2015.

​

“Ik wist heel goed waar ik aan begon, hoor. En ik was er ook van overtuigd dat ik dit nog lang zou doen. Maar ik dacht altijd dat het kon op de manier zoals Karen, Kristel en Josje dat deden, die naast K3 ook een eigen koers voeren. Waarom weet ik niet, maar het lijkt wel alsof er bij ons drie minder ruimte was voor ons eigen ding. Studio 100 beschermt het product K3. Da’s logisch, anders is die drie-eenheid niet zo sterk. Maar er werd niet zo los mee omgesprongen.”

Besprak je dat weleens met Hanne en Marthe?

​

“Al na een jaar of twee. Ik ben altijd op zoek naar zingeving, naar inhoud. En K3 is daar zeker ook mee bezig: kinderen leren van onze muziek, die altijd over liefde gaat, in verschillende genres. Maar voor mij voelde het alsof het script en format klaar lagen en wij enkel uitvoerden. Het ging over de buitenkant - rode of blauwe nagellak? - en niet over de binnenkant. Hanne en Marthe kenden mijn mening en respecteerden dat. Dus zette ik me intussen ook in voor Unicef.”

“Toen ik Hanne en Marthe dus op een zaterdag wilde spreken, daagde het hen al dat ik wilde stoppen. Dat, óf ik was zwanger óf ik ging trouwen (lacht). De maanden nadien voerden we veel emotionele gesprekken. Het was toch géén bevlieging? En wat met hen? Door ‘K2 zoekt K3' is hun toekomst duidelijk en konden we ook genieten van de laatste momenten samen.”

Je had gewoon goesting om aan je leven te beginnen.

​

“Klopt. Ik kreeg last van toekomststress. Ik vroeg me af waar ik binnen tien jaar zou staan. Ik wist dat ik K3 niet van de ene op de andere dag naast me neer kon leggen en - niet dat mijn vriend Max en ik daar nu al mee bezig zijn - dat we over een paar jaar misschien wel kinderen willen. Dat kreeg ik niet gerijmd met K3.”

Wat zei je contract over stoppen?

​

“Dat het mocht. Gelukkig (lacht). Mijn werkgever toonde niets dan begrip. Ook Gert (Verhulst, red.). ‘Niemand kan je tegenhouden. Logisch dat een jonge vrouw andere keuzes wil maken’, zei hij. Samen zochten we naar een manier waarop ik alvast wat meer ruimte zou krijgen, en we waardig afscheid konden nemen. Zowel ik als de fans hadden dat nodig.”

“Studio 100 is een correct bedrijf. Warm. Kinderen laten dromen is altijd het uitgangspunt. Maar het is ook een harde, commerciële onderneming. Anders zouden ze zo groot niet zijn. En wie commercieel denkt, moet kwaliteit én kwantiteit leveren. Twee shows per dag zouden mij beter gelegen hebben, soms deden we er negen per weekend. Dat is een aanslag op je lichaam. Maar die verantwoordelijkheid draag je. Desnoods klommen we met een Ibuprofen het podium op. Dus of het anders kan, minder hard? Nee. K3 moet top blijven.”

Je volgt nu een acteeropleiding in Amsterdam, maakte een passage in de ‘Slimste Mens’, en doet binnenkort mee aan ‘The Big Balance’ in Nederland. Is dat vrijheid voor jou?

​

“Toch wel. Mijn agenda ligt geen twee jaar op voorhand vast. Had ik op mijn 30'ste nog in een roze jurkje op een podium gestaan, ik zou niet meer gelukkig zijn geweest. Nu zeg ik ‘ja’ en ‘nee’ wanneer ik dat wil. Voor The Big Balance - ik zal hoog in de lucht moeten balanceren op een koord - trainen we 9 uur per week. Die sportieve uitdaging sprak me aan.”

“Dankzij mijn opleiding krijg ik al veel meer het gevoel dat ik een eigen mening kan vormen, die ik als kinderidool niet zomaar kon uitspreken. Actrice worden is echt wel de volgende stap, hopelijk met wat serieuze rollen. Ik ben me ervan bewust dat ik nog wel even een K3-stempel zal dragen, en da’s niet erg: K3 heeft me zoveel geleerd. Ik zie me het acteren ook combineren met een toekomst in de klassieke muziek. Dat dat allemaal ook kan mislukken? Dat kan. Misschien geef ik dan wel gewoon weer opnieuw muziekles. Roem en grote podia moéten ook niet. Lukt het niet in de media. beschouw ik mezelf zeker niet als gefaald.”

Moét jij de komende jaren nog werken?

​

(begint duchtig te knikken) Zeker! Bij mijn afscheid werden al mopjes gemaakt: ‘Geniet van je pensioen!’ Maar pffffoe! (blaast).

Waarom kreeg je geen grotere rol in ‘K2 zoekt K3'?

​

“Dat was een bewuste keuze van Studio 100. Officieel zal ik het stokje nog doorgeven, ik heb twee favorieten in mijn hoofd aan wie ik dat met een gerust hart zal doen. Maar het is niet aan mij om die keuze te maken. Het belangrijkste is dat zij of hij ‘goesting’ - zoals jullie dat zo mooi zeggen - heeft om al dat werk te doen, en te beseffen welke verantwoordelijkheid ze dragen voor Studio 100, Vlaanderen en Nederland. Ik ga zeker voorstellen om na het programma een koffietje te gaan drinken.”

Ben je niet bang dat je slechts een voetnoot in de geschiedenis van K3 zal worden?

​

“Daar ben ik niet zo mee bezig. Het was zes jaar mijn leven, waarin ik alles deed om K3 groot te houden. Ik zal nooit vergeten dat ik een popidool was dat ieder weekend voor volle zalen stond, met lichtjes en dansende en springende kindjes in jurkjes. Voor een hele generatie was ik wat Karen, Kristel en Kathleen voor mij waren. Het zal altijd een deel blijven van mij en daar ben ik trots op.”

Ga je je naam behouden? Op je paspoort staat Klaasje, maar 20 jaar noemde iedereen je Alieke.

​

“Iedereen kent me nu als Klaasje, het is mijn tweede natuur en die schud ik niet zomaar van me af. Bovendien, en daar ga ik niet om liegen: voor mogelijke samenwerkingen is het gewoon slimmer.”

​

Wat - naast Hanne en Marthe en het publiek - zal je het meest missen?

​

“De magie. Het wordt ongetwijfeld heel gek om Hanne en Marthe met iemand anders bezig te zien. Maar ik hoop dat die magie, de kracht die we uitstraalden, overeind blijft. Daar kom ik met plezier naar kijken. Om te besluiten: blij dat K3 doorgaat. En blij dat ík het niet meer moet doen.”

“Die magie heb ik trouwens door een kunstenaar laten vastleggen met een geschilderde foto van ons, waarop we met ons drieën uitbundig lachen. Ik deed ze cadeau aan Hanne en Marthe, met een gouden kader. Een beetje kitsch, misschien. Maar ik vind het een mooi idee dat ze het thuis zullen ophangen. Ook al is het dan in de gang of het toilet (lacht).”